Noot: Deze tekst werd tijdens de herdenking van de moord op Pim Fortuyn op 6 mei 2023 door Johannes Kelder ten gehore gebracht en aan de deelnemers en toehoorders, waaronder leden van de pers en media, uitgedeeld.
Beste vrienden en vriendinnen van Pim Fortuyn. Mijn naam is Johannes Kelder. Daar mijn oudere broer Robert Jan Kelder, oprichter en directeur van het Willehalm Instituut te Amsterdam en, naast Jennifer Vetter, een van de organistoren van de herdenking deze keer helaas er niet bij kan zijn, heeft hij mij gevraagd (hier) op het mediapark te Hilversum en (hier) bij het standbeeld van Pim Fortuyn in Rotterdam zijn korte tekst onder de titel “J’Accuse – Ik klaag aan!” voor te lezen. Mocht het u interesseren, kunt u van mij een kopie van de tekst krijgen, waarin een aantal voetnoten met links naar de bronnen zijn aangeven van de titels van de drie boeken waarop de aanklacht is gebaseerd. Tevens staan er links naar blogs waar deze tekst en de Engelse vertaling te lezen zijn. Hier is zijn aanklacht:
Er kleeft bloed aan de handen van de Nederlands overheid, want zij heeft niet alleen de laffe moord op Pim Fortuyn op 6 mei 2002 op het mediapark in Hilversum maar ook de even laffe moord op Theo van Gogh op 2 november 2004 in Amsterdam Oost op haar geweten. Want het waren namelijk geen luttele eenmansacties maar in feite door de overheid in het geheim uitgevoerde, dan wel gefaciliteerde en vervolgens toegedekte staatsliquidaties die de bovengrondse Vaderlandse pers en media in de doofpot hebben gestopt. Bovendien klaag ik het Openbare Ministerie aan, omdat het de werkelijke handlangers en opdrachtgevers van deze moorden niet opgespoord en aangeklaagd, maar vrijuit hebben laten gaan.
De bewijsvoering voor deze zware aantijgingen – die voor velen waarschijnlijk als complottheorieën terstond naar het rijk der fabelen zullen worden verwezen – ligt wat betreft de moord op Pim Fortuyn in het in 2007 verschenen boek “Moord namens de Kroon?” door Ine Veen. Op basis van dit boek heeft mijn broer verleden jaar bij de herdenking op 6 mei ter overstaan van de pers (hier) op het plaats delict (zie beeld) en daarna (hier) bij het monument van Pim Fortuyn in Rotterdam uit de doeken gedaan dat vlak voor de linkse milieuactivist Volkert van de Graaf met een revolver op Pim Fortuyn zijn schoten afloste, de Libanese huurmoordenaar Abu Fatah liggend op het dak van het elektriciteitshuisje op het Mediapark de dodelijke schoten heeft afgevuurd en daarna door de politie in een donkerblauwe BMW naar Schiphol werd gereden. Niet Volkert van de Graaf, maar Abu Fatah is dus de eigenlijke moordenaar van Pim Fortuyn en kan derhalve het vraagteken achter de titel van het boek “Moord namens de Kroon?” vervangen worden door een uitroepteken! De bovengrondse pers en media vonden echter het blijkbaar niet nodig om ook maar één woord vuil te maken aan deze reconstructie bij de herdenking verleden jaar op het plaats delict van wat er toen precies 20 jaar geleden zich daar voor drama afgespeeld heeft…
Wat betreft de moord op Theo van Gogh ligt de bewijsvoering voor de aantijgingen in de werkelijkheidsroman “Doodlopende weg – Waarom de Nederlands geheime dienst haar top geheimagent Theo van Gogh heeft vermoord” door de Servische top contra-inlichtingen agent Slobodan R. Mitric, beter bekend, c.q. miskend als Karate Bob. Dit boek is een true crime dat mijn broer voor het eerst in 2012 in zijn Uitgeverij Willehalm Instituut te Amsterdam heeft uitgegeven en vanaf die tijd elk jaar bij de herdenking op 2 november van de moord op Theo van Gogh bij het monument voor het Vrije Woord “De Schreeuw” in het Amsterdamse Oosterpark gepresenteerd heeft.[1] In een poging de lugubere, ja machiavellische achtergrond van deze staatliquidatie ook in het buitenland boven water te halen werd in 2016 het boek in een Engelse vertaling onder de titel “Dead End Street – Why the Dutch Secret Service Murdered their Top Secret Agent Theo van Gogh” uitgegeven. In dit literair misdaadsverslag wordt namelijk onthuld dat de Islamitische fundamentalist Mohammed Bouyeri niet – zoals stelselmatig beweerd werd en waarvoor hij nu voor levenslang achter de tralies zit opgesloten – slechts in zijn eentje Theo van Gogh heeft vermoord [2], maar dat hij nota bene deel was van een buitenlandse moordcommando en dat de liquidatie door de Nederlandse geheime dienst en de politie in opdracht van de staat en kroon werd gefaciliteerd en geënsceneerd. Bovendien werd het zelfs door de islamitische gemeenschap in Amsterdam gefinancierd met een publieke huldiging van de Prins des Doods in aanwezigheid van een Iman en twee lijvige bodyguards op een met bloemen bezaaide Javastraat in Amsterdam-Oost twee dagen voor de moord![3] Een aantal hoofdstukken uit dit boek en de deels gefilmde toespraken die mijn broer sinds de presentatie ervan heeft gehouden zijn allemaal te lezen op internet. Zo ook zijn toespraak uit 2015 onder de titel “Obstructie van de rechtsgang - Doofpotcultuur van Justitie c.q. de AIVD verhindert een correcte rechtsgang inzake de moord op Theo van Gogh”. Al eerder werd een schriftelijk aanbod van Slobodan Mitric aan de “Commissie van Toezicht op de Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten” om achter gesloten deuren voor het door (oud)minister Plaskerk aangezwengelde heronderzoek naar deze moord te getuigen over openbare gebeurtenissen totaal genegeerd. Zijn brief aan die Commissie, die hij als World Director Reserve Police-International[4] schreef, eindigde hij als volgt: “Ik ben bereid om onvoorwaardelijk over deze dingen onder ede te verklaren bij een rechter. Ik hoop dat alle moordenaars van Theo van Gogh opgepakt en bij de rechtbank gebracht worden en ook diegenen die deze zaak bewust onder tafel willen houden – onder anderen ex-burgemeester Job Cohen, [voormalige] staatssecretaris van Justitie en Veiligheid Fred Teeven, Theodorus Cornelis Holman en zo voort en zo voort.”[5]
Ook bij al deze herdenkingen schitterde de bovengrondse vaderlandse en buitenlandse pers en media door hun afwezigheid, zodat tot op de dag van vandaag in het binnen- en buitenland onder een groot deel van de bevolking nauwelijks iets van de werkelijke achtergrond van het neerhalen en uitschakelen door de Nederlandse overheid van deze “Nederlandse Twin Towers” bekend is geworden, ja van deze twee torende ridders van het woord, die hun inzet voor vrijheid en gerechtigheid in ons land met hun leven betalen moesten.
Nu zou je kunnen zeggen, ja heel erg allemaal, maar dat is toch alles al zo’n twintig jaar geleden gebeurd, wat maakt het vandaag dan nog eigenlijk uit? Maar stel je voor als dit allemaal waar zou zijn – en de bovengenoemde aanwijzingen met de aangegeven bronnen dat het inderdaad ook waar is kunnen niet van zomaar van de hand worden gewezen – wat stelt dan de betrouwbaarheid van de overheid, de bovengrondse pers en media dan überhaupt nog voor? Bijvoorbeeld over wat wij voorgeschoteld kregen inzake Covid 19 en nu heel anders blijkt te zijn, en wat ons nu wordt verteld c.q. onthouden over de achtergrond en oorzaken van de oorlog in de Ukraine. Waarom worden op basis van die structurele oorzaken beide strijdende partijen er niet op aangedrongen om in hun beider belang tot vredesonderhandelingen over te gaan, zoals verwoord in het vredesmanifest van mijn broer “De structurele basis voor vredesonderhandelingen tussen Rusland en de Oekraïne is de sociaalorganica?” Het is waarlijk ongehoord en ongekend, en verdient tot op de bodem door ridders van het vrije woord in dienst van de waarheid en gerechtigheid verder uitgezocht en bekend gemaakt te worden. De duistere krachten, het kwaad zal immers zegevieren als mensen van goede wil het niet neutraliseren door het aan het licht te brengen!
Ik dank u voor uw aandacht!
________________________
[1] Verleden jaar werd bij de herdenking op 2 november bij de Schreeuw een tweede editie gepresenteerd. Zie: https://doodlopende-weg.blogspot.com/2022/10/herdenking-moord-op-theo-van-gogh.html
[2] Een soort gelijke scenario speelde zich ook af volgens het in 2008 door de Willehalm Uitgeverij uitgegeven misdaadverslag “De Gouden Tip - De verstrengeling van onder- en bovenwereld en de moord op G.J. Heijn”, van Slobodan Mitric, want ook daar ging het niet om een eenmansactie, maar om een criminele bende en werd the hele zaak in de doofpot gestopt.
[3] Zie: https://doodlopende-weg.blogspot.com/2017/11/de-liquidatie-van-theo-van-gogh-was.html
[4] Daar hij zeer omstreden was, omdat hij zich als huurmoordenaar uitgegeven had om toegang tot het criminele milieu te verschaffen, zie zijn Curriculum Vita in de rubric onder zijn naam en het boek “De Gouden Tip” in www.willehalmnl
[5] Zie voetnoot 3. Nu nog te getuigen is onmogelijk, daar Mitric eind november 2016 in barre armoede aan een hartinfarct overleden is vanwege een gebrek aan medische verzorging..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten